Gelecek Partisi Genel Başkanı Ahmet Davutoğlu, Suriye’deki iç savaşın patlak verdiği Arap Baharı hareketinden en çok etkilenen ülkenin bu ülke olduğunu belirtti. Bu süreçte Türkiye’nin dışişleri bakanı ve başbakanı olarak görev yapan Davutoğlu, uyguladığı politikalarla eleştiri oklarının hedefi haline geldi. Davutoğlu, Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad’ı, yaşanan kaosun sorumlusu olarak gördüğünü ifade etti.
Davutoğlu, Habertürk’te Çetiner Çetin’in konuğu olarak Suriye’deki gelişmeleri ve Beşar Esad’a yapılan teklifleri değerlendirdi. Davutoğlu, Esad’a yapılan tekliflerin içeriğinden bahsederek, Esad’ın Kürtler için vatandaşlık teklifini kabul etmediğini söyledi. Kendilerinin Esad’a üç teklif yaptığını belirten Davutoğlu, bunlardan birinin de Kürtlere vatandaşlık verilmesi olduğunu açıkladı.
Davutoğlu, 5 Nisan 2011 tarihinde Esad ile gerçekleştirdikleri görüşmenin notlarını akademisyenlere açılmasını önerdi ve bu görüşme sırasında Esad’a yapılan 3 teklifi hatırlattı. Birinci tekliflerinin Kürtler için vatandaşlık verilmesi olduğunu belirten Davutoğlu, Esad’ın bu teklifi kabul etmediğini ve bunun sonucunda Suriye’deki Kürtlerin Türkiye ve Suriye’ye güvenmeyerek Amerika ve Rusya şemsiyesi altında bir PYD yönetimi oluşturduklarını ifade etti. Davutoğlu, Suriye’deki Kürtlerin vatandaşlık hakları olmadığı için provoke edileceklerinin öngörüldüğünü ve bunun sonucunda Esad’ın, yaşanan kaosun sorumlusu olduğunu iddia etti.
Davutoğlu’nun bu açıklamaları, Suriye’deki Kürtlerin siyasi ve toplumsal haklarının ihlal edilmesinin uzun vadeli sonuçlarını gözler önüne seriyor. Esad’ın Kürtlere vatandaşlık hakkı vermemesi, bölgedeki siyasi dinamikleri derinleştirdiği gibi uluslararası ilişkilerde yeni sorunlara yol açmış gibi görünmektedir. Davutoğlu’nun Esad’ı suçlaması, Suriye’deki krizin karmaşıklığını ve farklı faktörlerin nasıl bir araya gelerek büyük bir insani felakete yol açtığını gösteriyor. Bu bağlamda, Davutoğlu’nun Suriye politikalarının eleştirilmesi ve Esad’ın sorumluluğunu vurgulaması, bölgedeki sorunların çözümü için daha yapıcı politikaların benimsenmesi gerekliliğini gözler önüne sermektedir.
