Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) ve Birleşmiş Milletler Uluslararası Çocuklara Yardım Fonu (UNICEF), 2024 yılı itibarıyla Avrupa ve Orta Asya’daki 53 ülkede kızamık vakalarıyla ilgili kayda değer bir rapor yayımladı. Bu rapor, kıtanın sağlık durumu açısından endişe verici bir tablo sunuyor. DSÖ ve UNICEF’in verilerine göre, Avrupa Bölgesi’nde 2024 yılı için toplam 127 bin 350 kızamık vakası bildirildi; bu sayının 2023 için kaydedilen vaka sayısının iki katına ulaştığı belirtildi. Ayrıca, bu, 1997 yılından bu yana bölgedeki en yüksek vaka sayısı olarak kaydedildi.
Raporda dikkat çeken bir diğer husus ise vakaların yüzde 40’ından fazlasının 5 yaş altındaki çocuklarda görüldüğüdür. Bu, küçük yaştaki çocukların bu hastalıktan nasıl etkilendiğini gözler önüne seriyor. Kızamık vakalarının yarısından fazlasının hastaneye yatırılması gerektiği de kaydedilmiştir. Sağlık sistemlerinin üzerindeki baskının artması, bu durumla birlikte daha fazla dikkat gerektiriyor.
Aynı rapor, 6 Mart 2025 tarihi itibarıyla kızamık nedeniyle toplam 38 ölüm bildirildiğini de ortaya koymaktadır. Bu rakam, 2024 yılı için sağlık otoriteleri ve halk sağlığı uzmanları arasında ciddi bir kaygı yaratmaktadır. Avrupa Bölgesi 2024’te, küresel olarak kaydedilen tüm kızamık vakalarının üçte birini oluşturuyor, bu da durumu ciddiyetle değerlendirmeyi gerektiriyor.
Raporda DSÖ Avrupa Direktörü Hans Kluge’nin değerlendirmeleri de yer alıyor. Kluge, “Kızamık geri döndü ve bu bir uyarı çağrısı” ifadesini kullanarak yüksek aşılama oranlarının sağlık güvenliği sağlanmadığına dikkat çekti. Kluge, “Avrupa ve Orta Asya için yeni bölgesel sağlık stratejimizi şekillendirirken, gerilemeyi göze alamayız. Her ülke, aşılanmamış topluluklara ulaşmak için çabalarını artırmalı.” şeklinde açıklamalarda bulunmuştur. Bu, ülkelerin muhtemel sağlık krizlerine hazırlıklı olmalarının önemini vurgulamaktadır.
Kızamığın geri dönüşü, halk sağlığı açısından büyük bir tehdit olduğunu göstermektedir. Aşılanma oranlarındaki düşüş, çocuklar gibi savunmasız grupların daha fazla risk altında kalmasına neden olmaktadır. Sağlık otoriteleri, özellikle aşılanmamış topluluklara yönelik aşı kampanyalarını artırmak için çalışmalar yapmalıdır. DSÖ ve UNICEF’ın vurguladığı gibi, bu hem bireylerin hem de toplumların sağlık güvenliğini sağlamak adına hayati öneme sahiptir.
Sonuç olarak, rapordan elde edilen veriler, kızamık salgınlarının kontrol altına alınmasında uluslararası işbirliğinin önemini bir kez daha gözler önüne sermektedir. Ülkelerin, sağlık politikalarında kızamığı önlemeye yönelik daha etkin ve kapsamlı stratejiler geliştirmesi gerektiği açık bir gerçektir. Aksi takdirde, kızamık gibi hastalıklar, özellikle genç nüfus için bir tehdit olmaya devam edecektir.
