Doğayla etkileşimde bulunan çocuklar, yani toprakla buluşan, çamura bulaşan ve dışarda vakit geçiren çocuklar, fiziksel ve psikolojik dayanıklılık açısından önemli avantajlar elde ederler.
Bu durumun arkasında bazı ana nedenler yer almaktadır:
BAĞIŞIKLIK SİSTEMİNİN GÜÇLENMESİ
Doğada geçirilen zaman, çocukların bağışıklık sisteminin doğal bir şekilde olgunlaşmasına katkıda bulunur.
Hijyen Hipotezi:
Aşırı hijyenik koşullarda büyüyen çocuklar, bağışıklık sistemlerini yeterince geliştiremezler. Bu durum, alerji, astım ve otoimmün hastalıklar gibi sorunlara yol açabilir.
STRESLE BAŞA ÇIKMA
Doğaya olan temas, çocukların stres hormonu kortizol seviyelerini düşürür.
Toprakla oynamak veya çıplak ayakla toprağa basmak gibi etkinlikler, sinir sistemini rahatlatarak sakinleştirici bir etki sağlar.
DUYGUSAL GELİŞİM
Toprak, su, taş ve çamur gibi doğal malzemelerle oynama deneyimi, çocukların duyusal entegrasyonunu ve ince/kaba motor becerilerini geliştirmekte etkilidir.
Bu gelişim, onların fiziksel olarak daha çevik ve dayanıklı hale gelmelerini sağlar.
PİSKOLOJİK OLARAK DAYANIKLI OLMAK
Doğada oyun, genellikle daha yaratıcı ve özgürce gerçekleştirilmektedir.
Çocuklar, düşer, kalkar, kirlenir ve risk alırlar. Bu tür deneyimler, onların problem çözme yeteneklerini ve öz güvenlerini güçlendirir.
Bu yaşantılar, zihinlerinin esnek olmasına katkıda bulunur.
DAHA İYİ UYKU VE DAHA AZ EKRAN SÜRESİ
Dışarıda geçirilen zaman, genellikle ekran süresinin azalmasına yol açar ve gün ışığı ile temas uykunun düzenlenmesine olumlu bir etki yapar.
Yeterli uyku, daha güçlü bir bağışıklık ve gelişmiş zihinsel dayanıklılık sağlar.
